اَلسَّنِيحُ [es-senîḩ] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) سَانِحٌ [sâniḩ] maʹnâsınadır. Ve inciye, ʹalâ-kavlin inci dizilmezden mukaddem dizecek rişteye denir; dizildikten sonra عِقْدٌ [ʹiḵd] denir. Ve mutlakan huliyy ve zînete denir ki nisvân ittihâz ederler.
اَلسَّنِيحُ [es-senîḩ] (sîn’in fethi ve nûn’un kesriyle) ve
اَلسَّانِحُ [es-sâniḩ] (nûn’un kesriyle) Şol sayddır ki onun sağı sayyâdın sağ cânibine ola, gerek uçar kısmı ve gerek kaçar kısmı olsun; tekûlu: سَنَحَ لِي الظَّبْيُ يَسْنَحُ سُنُوحًا إِذَا مَرَّ مِنْ مَيَاسِرِكَ إِلَى مَيَامِنِكَ ʹArab tâ΄ifesi سَانِحٌ [sâniḩ]le uğur tutup بَارِحٌ[bâriḩ]le teşe΄΄um ederler. Ebû ʹUbeyde eyitti: Yûnus Ru΄be demekle maʹrûf şâʹire ben hâzır iken سَانِحٌ [sâniḩ] بَارِحٌ [bâriḩ]ten su΄âl ettikte Ru΄be eyitti: سَانِحٌ [sâniḩ] o sayddır ki karşıdan gelirken sağı sana kârîb ola, yaʹnî sağ cânibine karîb ola ve بَارِحٌ [bâriḩ] odur ki solu sana karîb ola, yaʹnî sol cânibine karîb ola.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı