اَلشَّغِبُ [eş-şeġib] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve
اَلْمِشْغَبُ [el-mişġab] (مِنْبَرٌ [minber] vezninde) ve
اَلشَّغَّابُ [eş-şaġġâb] (شَدَّادٌ [şeddâd] vezninde) ve
اَلشِّغَبُّ [eş-şiġebb] (şîn’in kesriyle هِجَفٌّ [hiceff] vezninde) ve
اَلْمُشَاغِبُ [el-muşâġib] (mîm’in zammı ve ġayn’ın kesriyle) ve
ذُو مَشَاغِبَ [žû meşâġib] (mîm’in fethiyle) Dâ΄imâ îkâz-ı fitne ve tahrîk-i şerr ü fesâd eden peyk-i şerr fitne-kâra denir.
اَلشَّغْبُ [eş-şaġb] (şîn’in fethi ve ġayn-ı muʹcemenin sükûnuyla ve fethateynle lügattir; ʹalâ-kavlin lügat-ı sâniye lahndır) Nâs beyninde şerr ü fitne peydâ eylemek, تَهْيِيجُ الشَّرِّ [tehyîcu’ş-şerr] maʹnâsınadır; yukâlu: شَغَبَهُمْ وَشَغِبَهُمْ وَبِهِمْ وَعَلَيْهِمْ شَغْبًا وَشَغَبًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ وَالرَّابِعِ إِذَا هَيَّجَ الشَّرَ عَلَيْهِمْ Ve
شَغْبٌ [Şaġb] Bir mevziʹ adıdır.
اَلشَّغَّابُ [eş-şaġġâb] (şîn’in fethi ve ġayn’ın teşdîdiyle) ve
اَلْمُشَغِّبُ [el-muşaġġib] (mîm’in zammı ve ġayn’ın kesri ve teşdîdiyle) ve
اَلشَّغِبُ [eş-şeġib] (şîn’in fethi ve ġayn’ın kesriyle) ve
اَلْمِشْغَبُ [el-mişġab] (mîm’in kesri ve ġayn’ın fethiyle) Cümlesi sıfattır, bir maʹnâyadır, ehl-i fitne demek olur.
اَلشَّغْبُ [eş-şaġb] (şîn’in fethi ve ġayn’ın sükûnuyla) Şerri ölçermek, tehyîc-i şerr maʹnâsına. Ve
شَغْبُ الْجُنْدِ [şaġbu’l-cund] Bu maʹnâyadır ki fitne-i ʹasker demek olur. Ve شَغَبٌ denmez feth-i ġayn’la; yukâlu: شَغَبْتُ عَلَيْهِمْ وَشَغَبْتُ بِهِمْ وَشَغَبْتُهُمْ كُلُّهُ بِمَعْنًى وَيُقَالُ لِلنَّحُوصِ إِذَا وَحِمَتْ وَاسْتَصْعَبَتْ عَلَى الْجَأْبِ Yaʹnî kaçan hurmâda harınlık edip ʹamel üzere suʹûbet ve muhâlefet gösterse إِنَّهَا ذَاتُ شَغْبٍ وَضِغْنٍ derler, yaʹnî ʹinâd ve muhâlefet sâhibidir derler. Ve نَحُوصٌ [neḩûṡ] nûn’un fethi ve ḩâ-i mühmelenin zammı ile ve ṡâd-ı mühmele ile şol dişi merkebe derler ki hâmile olmaya. Ve وَحْمٌ [vaḩm] ḩâ-i mühmele ile davar yüke rızâ vermemektir. Ve جَأْبٌ [ce΄b] cîm’in fethi ve hemzenin sükûnuyla kesb maʹnâsınadır. Ve شَغِبَ عَلَيْهِمْ de derler bâb-ı râbiʹden velâkin bu lügat-ı zaʹîfedir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı