Kamus-ı Muhit - الشعف maddesi

اَلشَّعَفُ [eş-şeʹaf] (fethateynle) Bu dahi ʹaşk ve muhabbet yüreği üstünden bürümek maʹnâsınadır; tekûlu: شَعِفْتُ بِهِ وَبِحُبِّهِ شِعَفًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ بِمَعْنَى شَعَفَ Ve

شَعَفٌ [şeʹaf] Deve hörgücünün tepesine denir. Ve غَافٌ [ġâf] dedikleri ağacın kabuğuna denir. Ve bir maraz ismidir ki nâka kısmına ʹârız olup kirpikleri dökülür. Ve bu maʹnâda masdar olur; yukâlu: شَعِفَتِ النًّاقًةُ شًعًفًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا أَصَابَهَا الشَّعَفُ وَهُوَ دَاءٌ يُصِيبُ النَّاقَةَ فَيَتَمَعَّطُ شَعْرُ عَيْنَيْهَا

اَلشَّعْفُ [eş-şaʹf] (şîn’in fethi ve ʹayn’ın sükûnuyla) ʹAşk ve muhabbet istîlâ ile kalbi üstünden bürümek maʹnâsınadır ki fart-ı muhabbetten kinayedir; شَعَفَةٌ [şeʹafet]-i mezkûreden me΄hûzdur; tekûlu: شَعَفَنِي حُبُّهُ شَعْفًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ أَيْ غَشِيَ حُبُّهُ مِنْ فَوْقِهِ Ve kuri΄e bihimâ kavluhu taʹâlâ: “قَدْ شَعَفَهَا حُبًّا” يَعْنِي بِالْإِعْجَامِ وَالْإِهْمَالِ Ve deveyi katrânlamak maʹnâsınadır; yukâlu: شَعَفَ الْبَعِيرَ بِالْقَطِرَانِ إِذَا طَلاَهُ بِهِ Ve kuru otluk içre tâze otluklar bitmek maʹnâsınadır; yukâlu: شَعَفَ هَذَا الْيَبِيسُ إِذَا نَبَتَ فِيهِ أَخْضَرُ Yâhûd bunda savâb olan muʹceme ile olmaktır.

Vankulu Lugatı - الشعف maddesi

اَلشَّعَفُ [eş-şeʹaf] (kezâlik fethateynle) Cemʹi.

اَلشَّعْفُ [eş-şaʹf] (şîn’in fethi ve ʹayn’ın sükûnuyla) Mahabbet kalbi yakmak hâlâ ki yakmada lezzet dahi müşâhede kılına; yukâlu: شَعَفَهُ الْحُبُّ إِذَا أَحْرَقَ قَلْبَهُ مَعَ لَذَّةٍ Ve Ebû Zeyd eyitti: شَعَفَهُ [şeʹafehu] أَمْرَضَهُ maʹnâsınadır; yukâlu: شَعَفَهُ بِكَذَا Ve

شَعَفٌ [şaʹaf] Deveye katranı çok sürmeğe dahi derler; yukâlu: شَعَفْتُ الْبَعِيرَ بِالْقَطِرَانِ إِذَا أَشْعَلْتَهُ بِهِ Ve إِشْعَالٌ [işʹâl] ʹayn-ı mühmele ile katranı çok sürmektir.