اَلشَّظِيَّةُ [eş-şeżiyyet] (غَنِيَّةٌ [ġaniyyet] vezninde) Yaya denir, kavs maʹnâsına. Ve incik kemiğine denir. Ve mutlakan bir nesneden kopmuş pâreye denir, ağaç kıymığı gibi; cemʹi شَظَايَا [şeżâyâ] ve شُظِيٌّ [şużiyy] gelir, عُتِيٌّ [ʹutiyy] vezninde. Ve dağdan kopup ayrılan parçaya denir; yukâlu: سَقَطَتْ شَظِيَّةٌ مِنَ الْجَبَلِ أَيْ فِنْدِيرَةٌ
اَلشَّظِيَّةُ [eş-şeżiyyet] (şîn’in fethi ve żâ΄-i muʹcemeden sonra yâ’nın teşdîdiyle) Şol ağaç kıymığıdır ki ʹasâdan ve ʹasâya şebîh olanlardan kopar.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı