اَلْعُقْلَةُ [el-ʹuḵlet] (غُرْفَةٌ [ġurfet] vezninde) Remmâl ıstılâhında eşkâl-i remliyyeden bir şekl ismidir ki bir zevc ve iki ferd ve bir zevcden ʹibarettir ki sûreti budur: Mütercim der ki beyne’r-remmâlîn bunun medlûlü nûn harfidir, zîrâ her şekl bir harfe dâll olmakla istintâk ederler. Ve tertîbleri ebced tertîbi üzeredir, meselâ لِحْيَانٌ [liḩyân]ın medlûlü elif ve إِنْكِيسٌ [inkîs]in medlûlü bâ΄ harfleridir.
اَلْعُقْلَةُ [el-ʹuḵlet] (ʹayn’ın zammı ve ḵâf’ın sükûnuyla) Bağ, bend maʹnâsına; yukâlu: لِفُلَانٍ عُقْلَةٌ يَعْتَقِلُ بِهَا النَّاسُ إِذَا صَارَعَ Yaʹnî güreş tuttukta o bendle halka bend geçer. Ve
عُقْلَةٌ [ʹuḵlet] Sihrde olan bende dahi derler; yukâlu: بِهِ عُقْلَةٌ مِنَ السِّحْرِ وَقَدْ عَلِمْتُ لَهُ النُّشْرَةَ Ve نُشْرَةٌ [nuşret] nûn’un zammı ve şîn’in sükûnuyla efsûna derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı