اَلْغَوْغَاءُ [el-ġavġâ΄] (صَحْرَاءُ [ṡaḩrâ΄] vezninde) Çekirgeye denir, kanatları bittikten sonra, ʹalâ-kavlin elvânı gidip kırmızılandıktan sonra ıtlâk olunur. Ve sivrisineğe şebîh bir gûne sineğe denir ki be-gâyet hurde ve toz gibi zaʹîf ve bî-vücûd olmakla konduğu yeri ısıramaz olur. Sefile-i nâsa bu münâsebetle غَوْغَاءُ [ġavġâ΄] ıtlâk olundu; yukâlu: جَاءَتِ الْغَوْغَاءُ مِنَ النَّاسِ أَيْ سَفِلَتَهُمُ الْمُتَسَرِّعِينَ إِلَى الشَّرِّ
اَلْغَوْغَاءُ [el-ġavġâ΄] (ġayn’ın fethi ve vâv’ın sükûnu ve elifin meddiyle) Şol çekirgedir ki uçmağa başlaya. Ve bu sebebden halâyık-ı kesîre ki muhtelit ola, غَوْغَاءُ [ġavġâ΄] ve غَاغَةٌ [ġâġat] dediler. Ve Aṡmaʹî eyitti: Şol çekirge ki kanadı bitip henüz uçup istiklâl bulmamış ola, غَوْغَاءُ [ġavġâ΄] derler ki gâh olur halâyık ona teşbîh olunur. Ve Ebû ʹUbeyd eyitti: غَوْغَاءُ [ġavġâ΄] bir nesnedir ki sineğe şebîh olur, lâkin ısırıp îzâ etmez. Ve bu kavl zaʹîftir.Şol kimse ki bunu munsarıf kıldı,قَمْقَامٌ [ḵamḵâm] menzilesinde kılıp hemzesi vâv’dan mübeddeldir dedi ve şol kimse ki lâ-yansarıf kıldı, onu عَوْرَاءُ [ʹavrâ΄] menzilesinde kılıp elifi te΄nîs için iʹtibâr etti.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı