اَلْفَخْمُ [el-faḣm] (ضَخْمٌ [ḋaḣm] vezninde) Vasftır, iri ve dızman şey΄e denir; yukâlu: شَيْءٌ فَخْمٌ أَيْ ضَخْمٌ Ve kadr ve şânı ʹazîm adama ıtlâk olunur; yukâlu: رَجُلٌ فَخْمٌ أَيْ عَظِيمُ الْقَدْرِ Ve fesâhat ve belâgatle mümtâz ve zî-şân kelâma vasf olur; yukâlu: كَلَامٌ فَخْمٌ أَيْ جَزْلٌ
اَلْفَخْمُ [el-faḣm] (fâ’nın fethi ve ḣâ’nın sükûnuyla) Ulu olan kimse; yukâlu: رَجُلٌ فَخْمٌ أَيْ عَظِيمُ الْقَدْرِ Ve
فَخْمٌ [faḣm] Fesâhat ve selâset üzere olan söze dahi derler; yukâlu: مَنْطِقٌ فَخْمٌ أَيْ جَزْلٌ Ve جَزْلٌ [cezl] rekîk olmayan kelâma derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı