Kamus-ı Muhit - القرفصاء maddesi

اَلْقُرْفُصَى [el-ḵurfuṡâ] (ḵâf’ın ve fâ’nın harekât-ı selâsı ve elifin kasrıyla) ve

اَلْقُرْفُصَاءُ [el-ḵurfuṡâ΄] (ḵâf’ın ve fâ’nın zammı ve elifin meddiyle) ve

اَلْقُرُفْصَاءُ [el-ḵurufṡâ΄] (ḵâf’ın ve bi’l-itbâʹ râ’nın zammıyla) Çileye giren sûfîlerin oturması gibi kıynaklarını yere koyup ve uyluklarını karnına kısıp ve dizlerini dikip ve ellerini kemer gibi inciklerinden koçarak oturmağa denir, ʹalâ-kâvlin dizleri üzere gereği gibi münkebb olarak karnını uyluklarına yapıştırıp ve ellerini koltuklarına kıstığı hâlde oturmaktır ki aʹrâb oturuşudur; yukâlu: قَعَدَ الْقُرْفُصَى وَالْقُرْفُصَاءَ وَالْقُرُفْصَاءَ وَهُوَ أَنْ يَجْلِسَ عَلَى أَلْيَتِيْهِ وَيُلْصِقَ فَخِذَيْهِ بِبَطْنِهِ ويَحْتَبِى بِيَدَيْهِ يَضَعُهُمَا عَلَى سَاقَيْهِ أَوْ يَجْلِسَ عَلَى رُكْبَتَيْهِ مُنْكَبًّا وَيُلْصِقَ بَطْنَهُ بِفَخِذَيْهِ وَيَتَأَبَّطَ كَفَّيْهِ

Vankulu Lugatı - القرفصاء maddesi

اَلْقُرْفُصَاءُ [el-ḵurfuṡâ΄] (ḵâf’ın ve fâ’nın zammı ve elifin meddiyle) Bir nevʹ oturmaktır; elifin meddi ve kasrı câ΄izdir, kaçan قَعَدَ فُلَانٌ اَلْقُرْفُصَاءَ desek قَعَدَ قُعُودًا مَخْصُوصًا maʹnâsına olur ki o sûfîlerin hâlet-i murâkabede dizlerin kaldırıp elleriyle ayakların der-âgûş etmekle olan oturmalarıdır. Ve Ebu’l-Hindî eyitti: قُرْفُصَاءُ [ḵurfuṡâ΄] dizler üzere oturup ve karnı dizlerine yapıştırıp ellerini koltuğuna kısıp oturmaktır ki tâ΄ife-i ʹArab ekser böyle otururlar.