اَلْقَفَا [el-ḵafâ] (fâ’yla عَصَا [ʹaṡâ] vezninde) Boynun ardına denir ki ense taʹbîr olunur. Fârisîde ḣîre denir. Ve bu mü΄ennes ve müzekker olur ve baʹzen memdûd olur; cemʹi أَقْفَى [aḵfâ] ve أَقْفِيَةٌ [aḵfiyet] ve أَقْفَاءٌ [aḵfâ΄] gelir ve قُفِيٌّ [ḵufiyy] gelir, صُلِيٌّ [ṡuliyy] vezninde ve قِفِيٌّ [ḵifiyy] gelir kesreteynle ve قُفِينٌ [ḵufîn] gelir ḵâf’ın zammıyla. Ve tekûlu’l-ʹArab: لَا أَفْعَلُهُ قَفَا الدَّهْرِ أَيْ طُولَهُ يَعْنِي أَبَدَ الدَّهْرِ Yaʹnî “Zamânın ensesini alınca kadar onu etmem!” demektir; ve yukâlu: رَدَّ فُلَانٌ قَفًا أَوْ عَلَى قَفَاهُ أَيْ هَرِمَ Yaʹnî “Pîr-i fânî olup ʹadem tarafına teveccüh eyledi.”
اَلْقَفَا [el-ḵafâ] (ḵâf’ın fethi ve elifin kasrıyla) Boynun ardı, ense maʹnâsına;tezkîri ve te΄nîsi câ΄izdir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı