اَلْقَفْوُ [el-ḵafv] (عَفْوٌ [ʹafv] vezninde) ve
اَلْقُفُوُّ [el-ḵufuvv] (عُلُوٌّ [ʹuluvv] vezninde) Bir adamın ardına düşüp gitmek maʹnâsınadır; tekûlu: قَفَوْتُهُ أَقْفُوهُ قَفْوًا وَقُفُوًّا إِذَا تَبِعْتَهُ Ve bir adamın kafâsına vurmak maʹnâsınadır; tekûlu: قَفَوْتُهُ إِذَا ضَرَبْتَ قَفَاهُ Ve bir adama açıktan fücûr ve nâ-sezâ isnâdâtla sebb ve kazf eylemek maʹnâsına müstaʹmeldir ki şetm ve taʹarruzla ardına düşmekten ʹibârettir; tekûlu: قَفَوْتَهُ أَيْ قَذَفْتَهُ بِالْفُجُورِ صَرِيحًا وَرَمَيْتَهُ بِأَمْرٍ قَبِيحٍ Ve bir adamı bir husûsta sâ΄irinden muhtass ve mümtâz eylemek maʹnâsınadır ki ağırlamak taʹbîr olunur; tekûlu: قَفَوْتُ فُلَانًا بِأَمْرٍ إِذَا آثَرْتَهُ بِهِ Ve قَفْوُ أَثَرٍ [ḵafvu ešamp;er] bir adamı mahv ve muzmahill eylemekten kinâye olur; yukâlu: قَفَا اللهُ أَثَرَهُ أَيْ عَفَّاهُ
اَلْقَفْوُ [el-ḵafv] (ḵâf’ın fethi ve fâ’nın sükûnuyla) Bir nesnenin ardına düşüp gitmek.
اَلْقُفُوُّ [el-ḵufuvv] (zammeteynle ve vâv’ın teşdîdiyle) Bi-maʹnâhu; tekûlu: قَفَوْتُ أَثَرَهُ قَفْوًا وَقُفُوًّا إِذَا اتَّبَعْتَهُ Ve
قَفْوٌ [ḵafv] Bir kimseye yaramaz nesne isnâd etmeğe dahi derler; tekûlu: قَفَوْتُ الرَّجُلَ أَقْفُوهُ قَفْوًا إِذَا رَمَيْتَهُ بِأَمْرٍ قَبِيحٍ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı