اَلْقَفْقَفَةُ [el-ḵafḵafet] (ḵâf’ların fethiyle) Hâssaten devenin çenesine denir; ikisine قَفْقَفَتَانِ [ḵafḵafetân] derler; yukâlu: قَفْقَفَتَا الْبَعِيرِ أَيْ لَحْيَاهُ Ve masdar olur, soğuktan yâhûd sıtmadan titremek yâhûd çeneleri titreyip dişleri çatır çatır ötmek maʹnâsınadır; yukâlu: قَفْقَفَ الرَّجُلُ إِذَا ارْتَعَدَ مِنَ الْبَرْدِ وَغَيْرِهِ أَوِ اضْطَرَبَ حَنَكَاهُ وَاصْطَكَّتْ أَسْنَانُهُ Ve ot kurumak maʹnâsınadır; yukâlu: قَفْقَفَ النَّبْتُ إِذَا يَبِسَ
اَلْقَفْقَفَةُ [el-ḵafḵafet] (ʹalâ-vezni اَلزَّلْزَلَة [ez-zelzelet]) Soğuktan titremek; tekûlu: قَفْقَفَ الرَّجُلُ قَفْقَفَةً إِذَا ارْتَعَدَ مِنَ الْبَرْدِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı