اَلْكَحْبُ [el-kaḩb] (kâf’ın fethi ve ḩâ-yı mühmelenin sükûnuyla) Koruğa denir, حِصْرِمٌ [ḩiṡrim] maʹnâsına. Müfredi, كَحْبَةٌ [kaḩbet]tir ḩâ’yla. Ve
كَحْبٌ [kaḩb] Dübür ve makʹada denir. Ve masdar olur, bir adamın makʹadına vurmak maʹnâsına; yukâlu: كَحَبَهُ كَحْبًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا ضَرَبَ دُبُرَهُ
اَلْكَحْبُ [el-kaḩb] (kâf’ın fethi ve ḩâ’nın sükûnuyla) Bir kimsenin ʹavretin açmak; yukâlu: كَحَبَهُ أَيْ كَشَفَ عَوْرَتَهُ Ve od yalını yücelmeğe dahi derler; yukâlu: كَحَبَتِ النَّارُ أَيِ ارْتَفَعَ كَحْبُهَا Kezâ fî baʹzi nusahi’ṡ-Ṡiḩâḩ.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı