اَلْوَدُودُ [el-vedûd] (صَبُورٌ [ṡabûr] vezninde) ve
اَلْمِوَدُّ [el-mivedd] (mîm’in kesri ve vâv’ın fethiyle) Kesîrü’l-hubb olan adama denir. Ve bunlar mübâlagayı mutazammındır. Ve مِوَدٌّ [mivedd] kelimesi مِخْذَمٌ [miḣžem] ve مِلْعَبٌ [milʹab] kelimeleri gibi mübâlaga için olan ism-i fâʹildir; yukâlu: رَجُلٌ وَدُودٌ وَمِوَدٌّ أَيْ كَثِيرُ الْحُبِّŞârih der ki وَدُودٌ [vedûd] وَدِيدٌ [vedîd]den eblag olduğuna mebnî esmâ-i hüsnâda muhtâr olmuştur, yaʹnî ʹibâd-ı sâlihîne rızâ ve rahmeti kesîr olan Hak ve celle ve ʹalânın ism-i şerîfidir. Ve bi-maʹnâ mefʹûl olmak dahi câ΄izdir ki مَحْبُوبٌ فِي قَلْبِ الْأَوْلِيَاءِ demektir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı