اَلنَّمِيمَةُ [en-nemîmet] (سَفِينَةٌ [sefînet] vezninde) İsmdir, koğuculuğa denir. Şârihin beyânına göre نَمِيمٌ [nemîm] dahi denir hâ’sız; yukâlu: هُوَ يَمْشِي بِالنَّمِيمَةِ أَيْ بِرَفْعِ الْحَدِيثِ Ve ok kuburunun sesine ıtlâk olunur. Ve yazı yazarken kalemden mesmûʹ olan cızırtıya denir. Ve fısıltı fısfısına ıtlâk olunur ki iki adam fısıltı ederken dudaklarının fıs fıs ötmesinden ʹibârettir.
اَلنَّمِيمَةُ [en-nemîmet] (nûn’un fethi ve mîm’in kesri ve meddiyle) İsmdir, koğuculuk maʹnâsına. Ve nefs ve hareket maʹnâsına da gelir; minhu kavluhum: أَسْكَنَ اللهُ نَامَتَهُ أَيْ مَا يَنُمُّ عَلَيْهِ مِنْ حَرَكَتِهِ Ve gâh olur hemze ile istiʹmâl olunup يَنْئِمُ den müştakk iʹtibâr olunur, savt maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı