اَلنُّكُولُ [en-nukûl] (شُمُولٌ [şumûl] vezninde) Bir nesneden havf ve endîşe eylemekle ikdâm eylemeyip kıçınlamak maʹnâsınadır; yukâlu: نَكَلَ عَنْهُ وَنَكِلَ نُكُولًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالْأَوَّلِ وَالرَّابِعِ إِذَا نَكَصَ وَجَبُنَ
اَلنُّكُولُ [en-nukûl] (zammeteynle) ʹAdüvvden ve yemînden korkup irkilmek; yukâlu: نَكَلَ عَنِ الْعَدُوِّ وَعَنِ الْيَمِينِ يَنْكُلُ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا جَبُنَ Ve Ebû ʹUbeyde eyitti: نُكُولٌ [nukûl]de نَكَلٌ [nekel] dahi lügattir, bâb-ı râbiʹden. Ve Aṡmaʹî buna inkâr etti.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı