اَلنَّمَغَةُ [en-nemeġat] (fetehâtla) Tâze çocuğun başında bıngıldayık taʹbîr olunan yumuşak ve müteharrik yere denir. Ve نَمَغَةُ الْقَوْمِ [nemeġatu’l-ḵavm] Bir cemâʹatin güzîde ve muhtâr ve zî-şânlarına ıtlâk olunur; yukâlu: هُمْ نَمَغَةُ الْقَوْمِ أَيْ خِيَارُهُمْ وَوَسَطُهُمْ Ve نَمَغَةُ الْجَبَلِ [nemeġatu’l-cebel] Dağın yukarısından ʹibârettir. Ve çok mâla denir; yukâlu: لَهُ نَمَغَةٌ مِنَ الْمَالِ أَيْ كَثْرَةٌ
اَلنَّمَغَةُ [en-nemeġat] (fethateynle) Dağın ve başın tepesi ve aʹlâ-yı cebel ve aʹlâ-yı re΄s maʹnâsına. Ve نَمَغَةُ الْقَوْمِ [nemeġatu’l-ḵavm] kavmin ulularına dahi derler. Bu zikr olunan ʹibâre Cevherî’den fehm olunandır. Ammâ Ḵâmûs sâhibi نَمَغَةُ الرَّأْسِ يَافُوخُ الرَّأْسِ ile tefsîr etmiş. Ve يَافُوخٌ [yâfûḣ] fâ ile ve ḣâ-i muʹceme ile كَافُورٌ [kâfûr] vezni üzere başta olan enektir ki hâlet-i sıbâda yumuşak olan yerdir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı