اَلْوَذْيَةُ [el-vežyet] (تَمْرَةٌ [temret] vezninde) Ağrıya ve sızıya denir; yukâlu: أَخَذَتْهُ وَذْيَةٌ أَيْ وَجَعٌ وَمَرَضٌ Ve azca suya denir. Ve ʹayb ve nakîsaya denir; yukâlu: مَا فِيهِ وَذْيَةٌ أَيْ عَيْبٌ
اَلْوَذْيَةُ [el-vežyet] (vâv’ın fethi ve žâl-ı muʹcemenin sükûnuyla) ʹAyb, yukâlu: مَا بِهِ وَذْيَةٌ أَيْ عَيْبٌ İbnu’s-Sikkît eyitti: Kilâbiyyîn tâ΄ifesinden niçe kimseden işittim ki أَصْبَحَتْ وَلَيْسَ بِهَا وَحْصَةٌ وَلَيْسَ بِهَا وَذْيَةٌ derlerdi. Ve بِهَا zamîri أَيَّامٌ [eyyâm]a yâhûd بِلَادٌ [bilâd]a râciʹdir. وَحْصَةٌ [vaḩṡat] ḩâ΄ ve ṡâd-ı mühmele ile bürûdet maʹnâsınadır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı