اَلْخَطْبُ [el-ḣaṯb] (ḣâ’nın fethi ve tâ’nın sükûnuyla) Mutlakan işe denir, şe΄n ve emr maʹnâsınadır, gerek sagîr ve gerek ʹazîm olsun. Cemʹi خُطُوبٌ[ḣuṯûb] gelir ḣâ’nın zammıyla. Lâkin Râġıb’ın beyânına göre خَطْبٌ [ḣaṯb] şol emr-i ʹazîme denir ki onun hakkında tehâtub-ı nâs kesîr ola. Bu sûrette ahass olur. Ve
خَطْبٌ [ḣaṯb] Masdar olur, Tezevvüc için hatuna dünürlük eylemek maʹnâsına.
اَلْخِطْبُ [el-ḣiṯb] (ḣâ’nın kesriyle) Tezevvüc için taleb olunan yaʹnî dünürlüğüne varılan kadına denir. Ve hatuna tâlib yaʹnî dünür olan er kişiye de denir. Bu maʹnâda ḣâ’nın zammıyla da câ΄izdir. Cemʹi أَخْطَابٌ [aḣṯâb] gelir; yukâlu: هَذِهِ خِطْبُهُ وَهَذَا خِطْبُهُ Ve
خِطْبٌ [ḣiṯb] Câhiliyyet’te ʹakd ve tezevvüc edâtından idi. Bir kimse hatun tezevvüc edecek oldukta kendisi yâhûd tarafından giden kimse o hatuna yâhûd tarafından olan kimseye خِطْبٌ [ḣiṯb] der idi ḣâ’nın kesri ve zammıyla ve مخطوب [maḣṯûb], نِكْحٌ [nikḩ] der idi nûn’un kesri ve zammıyla. Bu taʹbîr ile hemen beynlerinde nikâh münʹakid olur idi.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı