اَلْخَطْفُ [el-ḣaṯf] (ḣâ’nın fethi ve ṯâ’nın sükûnuyla) Kapmak maʹnâsınadır; yukâlu: خَطِفَ الشَّيْءَ خَطْفًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ وَيُقَالُ خَطَفَ مِنَ الثَّانِي أَوْ هَذِهِ قَلِيلَةٌ أَوْ رَدِيئَةٌ إِذَا اسْتَلَبَهُ Yaʹnî bâb-ı sânîden vürûdu ʹinde’l-baʹz kalîl yâhûd lügat-ı merdûdedir. Ve
خَطْفٌ [ḣaṯf] Şimşeğin yalabıması gözü çalıp kamaştırmak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: خَطِفَ الْبَرْقُ الْبَصَرَ إِذَا ذَهَبَ بِهِ Ve uğurlayın söz dinlemek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: خَطِفَ الشَّيْطَانُ السَّمْعَ إِذَا اسْتَرَقَّهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı