اَلرَّبِيكَةُ [er-rebîket] (سَفِينَةٌ [sefînet] vezninde) Bir türlü taʹâmdır ki keş ve hurmâ ve sâfî yağla tertîb olunur ve gâhca üzerine su döküp içerler, ʹalâ-kavlin un ile yâhûd sevîkle terbiye ederler yâhûd hurmâ ve buğday yâ un ve keş ile yağı bulayıp tabh ederler ve ona رَبِيكٌ [rebîk] dahi derler; ve minhu’l-meselu: “غَرْثَانُ فَارْبُكُوا لَهُ”Yaʹnî “Karnı açtır, ona رَبِيكَةٌ [rebîket] tertîb edesiz ki ekl eyleye.” Aslı budur ki bir aʹrâbî yabandan yurduna geldikte bir oğlu tevellüd eylediğini tebşîr eylediler. Aʹrâbî, mübeşşire: مَا أَصْنَعُ بِهِ أَآكُلُهُ أَمْ أَشْرَبُهُ Yaʹnî “Ben o oğlanı ne yapayım? yiyeyim mi içeyim mi?” dedi. Hatunu bu kelâmı işittikte kelâm-ı mezbûru îrâd eyledi. Pes ona رَبِيكَةٌ [rebîket] yapıp tamâm ekl ve şibaʹ hâsıl olduktan sonra كَيْفَ الطَّلَى وَأُمُّهُ Yaʹnî “Sabî ile anasının hâli nicedir?” diye istifsâr eyledi. Ve
رَبِيكَةٌ [rebîket] Sütten ayrılmayan kaymağa denir. Ve çamur ile karışık suya denir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı