سُرَّقٌ [Surraḵ] (سُكَّرٌ [sukker] vezninde) Sincâr’da bir mevziʹdir. Ve Ehvâz eyâletinde bir vilâyet adıdır. Ve Surraḵ b. Esed el-Cuhenî ashâbdandır. Asl ismi Ḩubâb idi. Bir gün bir bedevî ʹArabdan iki deve iştirâ edip pahalarını edâ eylemek için bâyiʹle berâber çekip bir hânenin kapısına getirdi. Bâyiʹi kapıda koyıp kendisi akçe çıkarayım diye develeri çekip içeri götürdü. Meğer o hâne iki kapılı olmakla dîger kapıdan develeri kendi hânesine uçurdu. Beri tarafta bîçâre bedevî vâfir zamân muntazır olduktan sonra içeriye dâhil olup keyfiyyet-i hâle muttaliʹ oldukta dîvân-ı risâlet-ʹunvân-ı hazret-i peygamberîye ʹarz-ı hâl eyledi. Ber-mûceb-i emr-i ʹâlî Ḩubâb ihzâr olunup أَنْتَ سُرَّقٌ ʹunvânıyla hitâb buyurulmakla min-baʹd سُرَّقٌ ile müştehir oldu. Ve kendileri onunla teberrük ve ibtihâc eder idi. Ve Aḩmed b. Surraḵ el-Mervezî ehl-i siyer ü tevârîhtendir.
اَلسَّرَقُ [es-seraḵ] (fethateynle) Nihân olmak maʹnâsınadır; yukâlu: سَرِقَ الشَّيْءُ سَرَقًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا خَفِيَ Ve
سَرَقٌ [seraḵ] Beyâz harîr şukkalarına, ʹalâ-kavlin mutlakan harîr şukkalarına denir; müfredi سَرَقَةٌ [sereḵat]tır; yukâlu: جَاءَ وَبِيَدِهِ سَرَقٌ أَيْ شُقَقُ الْحَرِيرِ الْأَبْيَضِ أَوِ الْحَرِيرُ عَامَّةً Şârihin beyânına göre sere-i Fârisî muʹarrebidir ki bayrak ucuna bend olunan harîr şukkaya denir. Ve
سَرَقٌ [seraḵ] Bedenin en ve oynak yerleri zaʹîf ve gevşek olmak maʹnâsınadır; yukâlu: سَرِقَتْ مَفَاصِلُهُ سَرَقًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا ضَعُفَتْ
سُرَّقٌ [Surraḵ] (sîn’in zammı ve râ’nın fethi ve teşdîdiyle)
اَلسَّرَقُ [es-seraḵ] (fethateynle) Uğurlamak; yukâlu: سَرَقَ مِنْهُ مَالًا يَسْرِقُ سَرَقًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي Ve gâh olur سَرَقَهُ مَالًا dahi derler سَرَقَ مِنْهُ مَالًا maʹnâsına. Ve fi’l-meseli: “سُرِقَ السَّارِقُ فَانْتَحَرَ” Yaʹnî “Asl mâl sâhibi kendin boğazlamayıp sabr etti, sârik sabr etmedi.” Ve
سَرَقٌ [seraḵ] Kezâlik uğruluk maʹnâsına ismdir. Ve
سَرَقٌ [seraḵ] Harîrden olan kumâşlara dahi derler, ʹalâ-mâ se-yecî΄u.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı