اَلسُّرَادِقُ [es-surâdiḵ] (عُلاَبِطٌ [ʹulâbiṯ] vezninde) Sahn-ı beytin yukarı tarafına arkuru çekilen serâ-perdeye denir; cemʹi سُرَادِقَاتٌ [surâdiḵat] gelir. Ve penbe-zârdan cibinlik tarzında beyte denir; tekûlu: رَأَيْتُهُ يَقْعُدُ وَرَاءَ السُّرَادِقِ وَهُوَ الَّذِي يَمُدُّ فَوْقَ صَحْنِ الْبَيْتِ وَكَذَا الْبَيْتُ مِنَ الْكُرْسُفِ Maʹnâ-yı evvele göre evi iki bölüp meselâ yukarı bölüğü sâhib-i haymeye ve aşağı bölüğü etbâʹa mahsûs olur. Şârihin beyânı üzere bu serâ-perde muʹarrebidir ki otağ-ı şâhîye ve çadır tozluğuna ve verâsında harem-i hâs ikamet eylemek için hayme içre çekilen perdeye ve çadır etrâfına çekilen sokağa ıtlâk olunur. Fi’l-asl perde-i serâdır, vasf-ı terkîbi üzere muzâfün ileyh takdîm olundu, muʹarrebinde سُرَادِقٌ [surâdiḵ] dediler. Ve ʹinde’l-baʹz serâ-tâk muʹarrebidir. Ve
سُرَادِقٌ [surâdiḵ] Havâya ağmış ʹazîm gubâra ıtlâk olunur. Ve havâya ağıp bir nesneyi örtüp bürüyen duhâna ıtlâk olunur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı