اَلشِّحْنَةُ [eş-şiḩnet] (şîn’in kesriyle) Davara bir gün bir gece yetecek kadar ʹalefe denir. Ve şehrlerde subaşı taʹbîr olunan zâbite denir ki taraf-ı sultândan mansûb ve şehrin zabt u rabtı husûsuna kâfî olur; yukâlu: هُوَ شِحْنَةُ الْبَلَدِ وَهُوَ مَنْ فِيهِ الْكِفَايَةُ لِضَبْطِ الْبَلَدِ مِنْ جِهَةِ السُّلْطَانِ Zâhiren tard ve defʹ maʹnâsındandır, hâlen lisân-ı ʹavâmda şîn’in fethiyle mütedâvildir. Ve
شِحْنَةٌ [şiḩnet] Husûmet ve ʹadâvet maʹnâsınadır. Ve bir tavîle ata denir.
اَلشِّحْنَةُ [eş-şiḩnet] (şîn’in kesri ve ḩâ’nın sükûnuyla) Bir tavîle at; yukâlu: بِالْبَلَدِ شِحْنَةٌ مِنَ الْخَيْلِ أَيْ رَابِطَةٌ Ve رَابِطَةٌ [râbiṯat] bağlı olan atlardan bir cemâʹate derler. Ve
شِحْنَةٌ [şiḩnet] ʹAdâvete dahi derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı