اَلشَّدُّ [eş-şedd] (şîn’in fethiyle) Seğirtmek maʹnâsınadır ki seyrde şiddet etmekten ʹibârettir; yukâlu: شَدَّ الرَّجُلُ شَدًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ وَالثَّانِي إِذَا عَدَا Ve
شَدُّالنَّهَارِ [şeddu’n-nehâr] Gündüzün irtifâʹından ʹibârettir ki kaba kuşluk olmaktır; yukâlu: شَدَّ النَّهَارُ إِذَا ارْتَفَعَ Şârih اَلنَّارُ nüshasını tahti΄e eylemiştir. Vâkıʹâ cemîʹ-i ümmehâtta النَّهَارُ ʹunvânıyla müsebbettir. Ve kâle fi’l-Esâs: أَتَانَا شَدُّ النَّهَارِ وَشَدُّ الضُّحَى وَهُوَ ارْتِفَاعُهُ Ve
شَدٌّ [şedd] Bir nesneyi kavî ve muhkem kılmak maʹnâsınadır; yukâlu: شَدَّ عَضُدَهُ أَيْ قَوَّاهُ Ve bir nesneyi muhkem bağlamak maʹnâsınadır. Asl maʹnâ-yı mevzûʹun-leh budur, sâ΄ir maʹânî bundan me΄hûzdur; yukâlu: شَدَّهُ إِذَا أَوْثَقَهُ يَعْنِي عَقَدَ قَوِيًّا
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı