اَلشُّخُوصُ [eş-şuḣûṡ] (zammeteynle) ve
اَلْأَشْخَاصُ [el-eşḣâṡ] (hemzenin fethiyle) Cemʹ-i kesreti. Cevherî’nin bu taʹbîrinden fehm olunur ki أَفْعَالٌ [efʹâl]ın makâm-ı kesrette istiʹmâli şâyiʹ ola. Ve
شُخُوصٌ [şuḣûṡ] İrtifâʹ maʹnâsına da gelir; yukâlu: شَخَصَ شُخُوصًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ Ve
شُخُوصٌ [şuḣûṡ] Bir şehrden bir şehre gitmeğe dahi derler; yukâlu: شَخَصَ مِنْ بَلَدٍ إِلَى بَلَدٍ شُخُوصًا إِذَا ذَهَبَ Ve gözü açıp kıpmamağa dahi derler; yukâlu: شَخَصَ بَصُرُهُ إِذَا فَتَحَ عَيْنَيْهِ وَجَعَلَ لَا يَطْرِفُ Yaʹnî gözü dikilse kalsa ve شُخِصَ بِهِ derler binâ-i mechûl üzere, kaçan bir kimseye bir nesne ıztırâb verse.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı