شَرْخَا الرَّحْلِ [şerḣa’r-raḩl] Deve pâlânının ön kaşıyla art kaşı. Ve bu makâmda sâhib-i Muhežžeb: اَلشَّرْخَانِ [eş-şerḣâni] “guşâdegî-i miyân-ı pâlân-ı uştur” demiştir ve Câmiʹu’l-Luġa sâhibi dahi kezâlik velâkin galat etmişlerdir. Ve bunu mü΄eyyid olur sâhib-i Esâs’ın; يُقَالُ لَا يَزَالُ فُلَانٌ بَيْنَ شَرْخَيْ رَحْلِهِ dediği; إِذَا كَانَ مِسْفَارًا ʹafallâhu ʹanhu, zîrâ شَرْخَانِ [şerḣân] tarafeyndir, vasat değildir, gûyâ ki Cevherî’nin شَرْخَا الرَّحْلِ آخِرَتُهُ وَوَاسِطَتُهُ dediği kavlinde galat etmişlerdir, hâlâ ki bu makâmda وَاسِطَةٌ [vâsiṯat] مُقَدَّمٌ [muḵaddem] maʹnâsınadır, nitekim وَاسِطَةُ الْكُورِ derler, مُقَدَّمُ الْكُورِ maʹnâsına. Ve كُورٌ [kûr]dan murâd kezâlik deve pâlânıdır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı