اَلصَّبَا [eṡ-ṡabâ] (ṡâd’ın fethi ve elifin kasrıyla) Rüzgâr aksâmından şol rüzgâra denir ki matlaʹ-ı Süreyyâ ile Benâtu Naʹş beyninden hübûb eder ola; tesniyesinde صَبَوَانِ [ṡabevân] ve صَبَيَانِ [ṡabeyân] derler fetehâtla ve tesniyesi مَرَّتَيْنِ [merreteyn] iʹtibârıyladır; cemʹi صَبَوَاتٌ [ṡabevât] gelir fetehâtla ve أَصْبَاءٌ [aṡbâ΄] gelir; yukâlu: هَبَّتِ الصَّبَا وَهِيَ رِيحٌ مَهَبُّهَا مِنْ مَطْلَعِ الثُّرَيَّا إِلَى بَنَاتِ نَعْشٍ Şârih der ki kıbleye mâ΄il ve müstakbel olduğu için ıtlâk olundu. Ve eryâh-ı erbaʹanın tafsîlleri yukarıda bi’d-defeʹât tahrîr olundu. Ve
صَبَا [ṡabâ] ve
صُبُوٌّ [ṡubuvv] (عُلُوٌّ [ʹuluvv] vezninde) Sabâ yeli esmek maʹnâsınadır; yukâlu: صَبَتِ الصَّبَا تَصْبُو صَبًا وَصُبُوًّا إِذَا هَبَّتْ Ve sabâ yeli dokunmak maʹnâsınadır; yukâlu: صُبِيَ الْقَوْمُ عَلَى الْمَجْهُولِ إِذَا أَصَابَتْهُمُ الصَّبَا
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı