اَلصُّفَّةُ [eṡ-ṡuffet] (ṡâd’ın zammıyla) Maʹrûftur ki hânelerde olan eyvâna ve sedd ve seki gibi yüksekçe nişîmene denir; tahrîfle sofa taʹbîr olunur. أَهْلُ الصُّفَّةِ [ehlu’ṡ-ṡuffet] ona muzâftır ki muhâcirînden mekân ve menzilleri olmayan baʹzı zevât-ı kirâm idiler, dâ΄imâ suffe-i mescid-i nebevîde sâkin ve orada beytûtet edip agniyâ-yı ashâb vech-i maʹâşlarını idâre ederler idi. Ve
صُفَّةُ السَّرْجِ [ṡuffetu’s-serc] Eyerin iki kaşı aralığına denir ki Türkmenler yapık ve eğer davlumbazı taʹbîr ederler ki tabl-bâz muharrefidir. Ve
صُفَّةُ الدَّهْرِ [ṡuffetu’d-dehr] Zamândan bir hengâma ıtlâk olunur; tekûlu: عِشْنَا صُفَّةً مِنَ الدَّهْرِ أَيْ زَمَانًا مِنْهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı