Kamus-ı Muhit - صقع maddesi

اَلصَّقْعُ [eṡ-ṡaḵʹ] (رَقْعٌ [raḵʹ] vezninde) Vurmak, ʹalâ-kavlin başına vurmak maʹnâsınadır; yukâlu: صَقَعَهُ صَقْعًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا ضَرَبَهُ أَوْ عَلَى رَأْسِهِ Ve

صَقْعٌ [ṡaḵʹ] ve

صَقِيعٌ [ṡaḵîʹ] (ṡâd’ın fethiyle) ve

صُقَاعٌ [ṡuḵâʹ] (ṡâd’ın zammıyla) Horoz ötmek maʹnâsınadır; yukâlu: صَقَعَ الدِّيكُ صَقْعًا وَصَقِيعًا وَصُقَاعًا إِذَا صَاحَ Ve

صَقْعٌ [ṡaḵʹ] Bir hayvânın yüzünü yâhûd başını dağlağıyla dağlamak maʹnâsınadır; yukâlu: صَقَعَ الْحِمَارَ بِكَيٍّ إِذَا وَسَمَهُ عَلَى وَجْهِهِ أَوْ رَأْسِهِ Ve eşek yüreği sürerek dağınık zırıltı ile osurmak maʹnâsınadır; yukâlu: صَقَعَ الْحِمَارُ بِضَرْطَةٍ إِذَا جَاءَ بِهَا مُنْتَشِرَةً رَطْبَةً Ve yere çalmak maʹnâsınadır; yukâlu: صَقَعَ بِهِ الْأَرْضَ إِذَا صَرَعَهُ Ve gitmek, ʹalâ-kavlin yoldan sapmak yâhûd hayr ve kerem yolundan sapmak maʹnâsınadır; yukâlu: صَقَعَ الرَّجُلُ إِذَا ذَهَبَ أَوْ عَدَلَ عَنِ الطَّرِيقِ أَوْ عَنِ الطَّرِيقِ الْخَيْرِ وَالْكَرَمِ Ve bir kimseyi yıldırım çalmak maʹnâsınadır; yukâlu: صَقَعَتْهُ الصَّاقِعَةُ بِمَعْنَى صَعَقَتْهُ الصَّاعِقَةُ

Vankulu Lugatı - صقع maddesi

اَلصَّقَعُ [eṡ-ṡaḵaʹ] (fethateynle) Yoldan çıkmak; yukâlu: صَقَعَ أَيْ عَدَلَ عَنِ الطَّرِيقِ Ve

صَقَعٌ [ṡaḵaʹ] Kuyu obrulmağa dahi derler; yukâlu: صَقِعَتِ الْبِئْرُ صَقَعًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا انْهَارَتْ Ve bu Ebû ʹUbeyd rivâyetidir. Ve

صَقَعٌ [ṡaḵaʹ] Kezâlik gam gibi bir nesnedir ki nefesi tutar, ziyâde harâretinden.

اَلصَّقْعُ [eṡ-ṡaḵʹ] (ṡâd’ın fethi ve ḵâf’ın sükûnuyla) Zikr olunan beyâzın mevziʹine vurmak; tekûlu: صَقَعْتُهُ إِذَا ضَرَبْتَهُ عَلَى ذَلِكَ الْمَوْضِعِ Ve

صَقْعٌ [ṡaḵʹ] Horoz ötmeğe dahi derler; yukâlu: صَقَعَ الدِّيكُ إِذَا صَاحَ Ve sîn’le dahi lügattır. Ve

صَقْعٌ [ṡaḵʹ] Kırağı yağmağa dahi derler; yukâlu: صَقَعَتِ الْأَرْضُ Ve

صَقْعٌ [ṡaḵʹ] Yıldırım vurmağa dahi derler.