اَلْغَارِبُ [el-ġârib] (râ’nın kesriyle) Devenin iki küreğinin mâ-beynine denir ki yağrını taʹbîr olunur, كَاهِلٌ [kâhil] maʹnâsına; ʹalâ-kavlin devenin hörgücüyle boynu aralığına denir ki raʹy vaktinde yularını râkibi oraya ilkâ eder. Cemʹi غَوَارِبُ [ġavârib] gelir, ism olduğu için; ve kavluhum: “حَبْلُكِ عَلَى غَارِبِكِ” أَيِ اذْهَبِي حَيْثُ شِئْتِ Yaʹnî “Ey hatun, dilediğin yere git.” Kâle fi’n-Nihâye: وَفِي كِنَايَاتِ الطَّلاَقِ حَبْلُكِ عَلَى غَارِبِكِ أَيْ أَنْتِ مُرْسَلَةٌ مُطَلَّقَةٌ غَيْرُ مَمْسُوكَةٍ وَلاَ مُمَسَّكَةٍ بِعَقْدِ النِّكَاحِ Lâkin taʹbîr-i mezbûr kinâyenin kısm-ı sânîsinden olmakla niyyete mevkûftur, niteki kütüb-i fıkhiyyede mebsûttur. Ve
غَوَارِبُالْمَالِ [ġavâribu’l-mâl] Eʹâlî-i emvâc-ı bahrdan ʹibârettir, غَوَارِبُ [ġavârib] ile teşbîh olunmuştur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı