لَوْ [lev] (lâm’ın fethi ve vâv’ın sükûnuyla) Bir harftir ki mâzîye dâhil olup vely eylediği kelimenin ki şart ve mukaddem ıtlâk olunur, imtinâʹ-ı mefhûmunu ve onun tâlîsinin ki cezâ΄ ve tâlî taʹbîr olunur, istilzâmını iktizâ eder. Sîbeveyhi dedi ki لَوْ kelimesi gayrın yaʹnî evvelin vukûʹundan nâşî zamân-ı istikbâlde karîben vâkiʹ olacak nesnenin ki sânî taʹbîr olunur, vukûʹuna delâlet eder. Ve müte΄ahhirînin لَوْ kelimesi harf-i imtinâʹdır yaʹnî gayrın imtinâʹından nâşî şey΄in imtinâʹına delâlet eder demeleri hulftür, yaʹnî tahkîka muhâlefeti ve bilâ-delîl daʹvâyı mutazammındır.
لَوْ [lev] (lâm’ın fethi ve vâv’ın sükûnu ile) Harf-i temennîdir. Ve bu sânînin imtinâʹı içindir, evvelin imtinâʹından ötürü; tekûlu: لَوْ جِئْتَنِي لَأَكْرَمْتُكَ Ve إِنْ [in]-i cezâ΄iyyenin hilâfı olur, zîrâ إِنْ [in]-i cezâ΄iyye sânîyi îkâʹ içindir, evvelin vukûʹundan ötürü. Ammâ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı