اَلْفَقِيرُ [el-feḵîr] Fakr u fâka sâhibi kişiye denir; cemʹi فُقَرَاءُ [fuḵarâ΄] gelir. Mü΄ennesi فَقِيرَةٌ [feḵîret]tir; cemʹi فَقَائِرُ [feḵâ΄ir]dir.
اَلْفَقِيرُ [el-feḵîr] (fâ’nın fethi ve ḵâf’ın kesri ve meddiyle) Mâlı olmayan kimse. İbnu’s-Sikkît eyitti: فَقِيرٌ [feḵîr] o kimsedir ki onun fi’l-cümle vech-i maʹâşı ola ve مِسْكِينٌ [miskîn] o kimsedir ki onun aslâ nesnesi olmaya. Ve Aṡmaʹî eyitti: مِسْكِينٌ [miskîn] فَقِيرٌ [feḵîr]den hâli ahsen olandır. Ve Yûnus eyitti: فَقِيرٌ [feḵîr] مِسْكِينٌ [miskîn]den hâli ahsen olandır. Yûnus’un istidlâli bununladır ki bir fakîre أَفَقِيرٌ أَنْتَ demişler,لَا وَاللهِ بَلْ مِسْكِينٌ diye cevâb vermiş, ziyâde ʹarz-ı ihtiyâc mahallinde. Ve İbnu’l-Aʹrâbî eyitti: فَقِيرٌ [feḵîr] o kimsedir ki aslâ bir nesneye kâdir olmaya. Ve
فَقِيرٌ [feḵîr] Günden su çıktığı yere dahi derler. Ve
فَقِيرٌ [feḵîr] Şol çukura derler ki hurmâ fidanının dibinde kazarlar, dikildiği hînde. Ve
فَقِيرٌ [feḵîr] Arkası kemiği sınan kimseye dahi derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı