Kamus-ı Muhit - تحنث maddesi

Mütercim der ki تَعَبُّدٌ [teʹabbud] ve إِعْتِزَالُ أَصْنَامٍ [iʹtizâlu aṡnâm] maʹnâları maʹnâ-yı âtîden me΄hûzdur ki maʹnâ-yı lâzımıdır, zîrâ selb-i günâha ʹubûdiyyet ve iʹtizâl-ı asnâm lâzım gelir. Kaldı ki mü΄ellifin اَللَّيَالِيَ ذَوَاتِ الْعَدَدِ kavli hakîkat-i taʹrîften hâricdir. Ṡaḩîḩ-i Buḣârî’de “أَنَّهُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ كَانَ يَتَحَنَّثُ وَهُوَ التَّعَبُّدُ اللَّيَالِيَ ذَوَاتِ الْعَدَدِ” ʹibâretiyle mersûm olmakla kayd-ı mezkûru eczâ-yı tefsîrden vehm eylemiştir. O ise تَحَنُّثٌ [teḩannušamp;] kelimesinin zarfıdır. Ve لَيَالِي [leyâlî]den merâm أَيَّامٌ [eyyâm] ve لَيَالِي [leyâlî]dir ki taglîb olunmuştur, لَيْلٌ [leyl] halvete enseb olduğu için, nitekim Ṯayyibî ve sâ΄ir şürrâh bu resme beyân eylediler. Ve

تَحَنُّثٌ [teḩannušamp;] تَأَثُّمٌ [te΄ešamp;šamp;um] maʹnâsınadır ki binâsı selb içindir, günâhtan perhîz eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: تَحَنَّثَ مِنْ كَذَا إِذَا تَأَثَّمَ مِنْهُ

Vankulu Lugatı - تحنث maddesi

اَلتَّحَنُّثُ [et-teḩannušamp;] (fethateynle ve nûn’un zammı ve teşdîdiyle) ʹİbâdete yüz tutup putlardan ırak olmak, تَحَنُّفٌ [teḩannuf] gibi. Ve fi’l-hadîsi: “أَنَّهُ كَانَ يَأْتِي غَارَ حِرَاءٍ فَيَتَحَنَّثُ فِيهِ” Yaʹnî “Resûl-i ekrem sallallâhu ʹaleyhi ve sellem Ḩirâ magârasına gelip onda ʹuzlet ve ʹibâdet ederdi.” Ve

تَحَنُّثٌ [teḩannušamp;] Günâhtan perhîz etmeğe dahi derler; yukâlu: فُلَانٌ يَتَحَنَّثُ مِنْ كَذَا أَيْ يَتَأَثَّمُ مِنْهُ Ve تَأَثُّمٌ [te΄ešamp;šamp;um] günâhtan perhîz etmeğe derler.