اَلْمِدْفَانُ [el-midfân] (مِحْرَابٌ [miḩrâb] vezninde) ve
اَلدَّفُونُ [ed-defûn] (صَبُورٌ [ṡabûr] vezninde) ve
اَلْمَدْفُونُ [el-medfûn] Şol deveye ve adama denir ki efendisinden firâr eden kul gibi lâ-li-hâcetin kendi başına bir semti tutup gider ola, niteki دَفْنٌ [defn] fiʹli olmakla zikr olundu. Ve
مِدْفَانٌ [midfân] Çürümüş tuluma denir. Ve
دَفُونٌ [defûn] Şol kula denir ki beyʹ olunacağı şehre vusûlden mukaddem firâr eylemiş ola. Ve şol nâkaya denir ki suya geldikte sürünün ortasında gelmek ʹâdeti ola; yukâlu: نَاقَةٌ دَفُونٌ إِذَا كَانَتْ عَادَتُهَا أَنْ تَكُونَ وَسَطَ الْإِبِلِ إِذَا وَرَدَتْ
اَلدَّفُونُ [ed-defûn] (dâl’ın fethi ve fâ’nın zammı ve meddiyle) Kezâlik mevlâsından kaçan kul; yukâlu: عَبْدٌ دَفُونٌ Ve Ebû ʹUbeyde eyitti: دَفُونٌ [defûn] şol kuldur ki mevlâsından gâib oldukta şehrden çıkıp gitmeye. Ve
دَفُونٌ [defûn] Şol nâkaya dahi derler ki ʹâdeti deve sürüsünün ortasında olmak ola.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı