Mü΄ellif Baṡâ΄ir’de dedi ki işbu دُعَاءٌ [duʹâ΄] ve دَعْوَى [daʹvâ] mâddesi asl nidâ΄ yaʹnî bir adamı çağırmak maʹnâsına mevzûʹdur, lâkin نِدَاءٌ [nidâ΄] ekserî harf-i nidâya makrûn olur, münâdânın isminin inzimâmına hâcet olmayarak ve دُعَاءٌ [duʹâ΄] behemehâl medʹuvvün ismine mashûb olur, يَا أَحْمَدُ gibi ve baʹzen ehadühümâ âherin makâmına kâ΄im olur. Ve دُعَاءٌ إِلَى اللهِ تَعَالَى [duʹâ΄ ilallâhi taʹâlâ] niyâz ve su΄âlle dergâh-ı ilâhîden hayr ve ihsânı recâ eylemekten ʹibârettir. Ve baʹzen tesmiye-i ism maʹnâsına istiʹmâl olunur. Ve دُعَاءٌ [duʹâ΄] lâm’la sılalanırsa hayr ve عَلَى ile sılalanırsa şerr ve mazarrat yaʹnî bed-duʹâ olur. İntehâ. Ve tekûlu’l-ʹArab: دَعَاهُ اللهُ بِمَكْرُوهٍ أَيْ أَنْزَلَهُ بِهِ Burada maʹnâ-yı lâzımı murâddır. Ve
دُعَاءٌ [duʹâ΄] Bir kimseyi bir nesneye sevk eylemek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: دَعَاهُ إِلَى الْأَمْرِ إِذَا سَاقَهُ Ve bir adamı bir ismle tesmiye eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: دَعَوْتُهُ زَيْدًا وَبِزَيْدٍ أَيْ سَمَّيْتُهُ بِهِ Ve hayvânın memesinde دَاعِيَةٌ [dâ΄iyet] yaʹnî süt bakiyyesi alıkomak maʹnâsınadır; yukâlu: دَعَا فِي الضَّرْعِ إِذَا أَبْقَى الدَّاعِيَةَ فِيهِ Ve
دَعْوَى [daʹvâ] İsm olur, ke-mâ se-yuzkeru.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı