اَلشَّهْبَاءُ [eş-şehbâ΄] (حَمْرَاءُ [ḩamrâ΄] vezninde) أَشْهَبُ [eşheb]in mü΄ennesidir. Ve şol kıtlık ve kurak seneye ıtlâk olunur ki onda matar ve nebâttan eser olmaya, بَيْضَاءُ [beyḋâ΄] dahi ıtlâk olunur; nedâreti olmayıp rûy-i zemîn yübûsetinden nâşî beyâz olmasından kinâyedir; yukâlu: سَنَةٌ شَهْبَاءُ أَيْ لاَ خُضْرَةَ فِيهَا وَلاَ مَطَرَ Ve
شَهْبَاءُ [şehbâ΄] Rengi kırçıl olan dişi keçiye denir, niteki levn-i mezbûrda olan dişi koyuna مَلْحَاءُ [melḩâ΄] denir. Ve
شَهْبَاءُ [şehbâ΄] Şol ʹasker alayına denir ki zâtında ʹazîm ve firâvân olup ve cümlesi ser-tâ-pâ silâha müstagrak ola, siyâh ve beyâz âlât ve eslihaları nümâyân olmak hasebiyle; yukâlu: كَتِيبَةٌ شَهْبَاءُ أَيْ عَظِيمَةٌ كَثِيرَةُ السِّلاَحِ Ve
شَهْبَاءُ [Şehbâ΄] Ḵattâl-i Becelî ki ismi Ḵays b. Ḩârišamp;’tir, kısrağının adıdır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı