اَلْعَامُ [el-ʹâm] (حَالٌ [ḩâl] vezninde) Yıla denir, Fârisîde sâl denir; cemʹi أَعْوَامٌ [aʹvâm]dır; ve yukâlu: مَرَّ عَلَيْهِ عَامٌ أَيْ سَنَةٌ وَيُقَالُ سِنُونَ عُوَّمٌ تَوْكِيدًا Şârih der ki عَامٌ [ʹâm] عَوْمٌ [ʹavm]den me΄hûzdur, şems tamâm-ı seneye dek on iki burcda عَوْمٌ [ʹavm] ve seyr eylediğine mebnîdir. İntehâ. Ve
عَامٌ [ʹâm] Nehâra ıtlâk olunur. Şârih der ki bu galattır, savâb olan عِيَامٌ [ʹiyâm] olmaktır.
اَلْعُوَّمُ [el-ʹuvvem] (ʹayn’ın zammı ve vâv’ın fethi ve teşdîdiyle) Cemʹi; yukâlu: سِنُونَ عُوَّمٌ وَهُوَ تَوْكِيدٌ لِلْأَوَّلِ كَمَا تَقُولُ شُغْلٌ شَاغِلٌ Ve
عُوَّمٌ [ʹuvvem] Gûyâ ki عَائِمٌ [ʹâ΄im]in cemʹidir, lâkin عَائِمٌ [ʹâ΄im] müstakillen zikr olunmaz, zîrâ bu ism değildir, belki hemîn te΄kîd içindir. Ve
عَامٌ [ʹâm] Bir yere cemʹ olunan ekin yığınları maʹnâsına dahi gelir, عَامَةٌ [ʹâmet]in cemʹi olmak üzere ʹalâ-mâ se-yecî΄u inşâallâhu taʹâlâ.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı