اَلْخَلُوصُ [el-ḣalûṡ] (صَبُورٌ [ṡabûr] vezninde) خُلاَصَةٌ [ḣulâṡat] olunan yağın dibinde kalan çöküğe ve tortuya denir. Burada بِالضَّمِّ nüshası galattır.
اَلْخُلُوصُ [el-ḣulûṡ] (جُلُوسٌ [culûs] vezninde) ve
اَلْخَالِصَةُ [el-ḣâliṡat] (عَافِيَةٌ [ʹafiyet] ve عَاقِبَةٌ [ʹâḵibet] vezninde) Bir nesne sâfî ve hâlis olmak maʹnâsınadır ki magşûş ve mütekeddir olmamaktan ʹibârettir; yukâlu: خَلَصَ الشَّيْءُ خُلُوصًا وَخَالِصَةً مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا صَارَ خَالِصًا Mü΄ellifin Baṡâ΄ir’de beyânına göre خَالِصٌ [ḣâliṡ] ve صَافِي [ṡâfî] bir maʹnâyadır, nihâyet خَالِصٌ [ḣâliṡ] mukaddem müşevveb iken şâ΄ibesi zâ΄il olana denir. Ve صَافِي [ṡâfî] ondan eʹamdır. Ve
خُلُوصٌ [ḣulûṡ] Yetişmek, vusûl maʹnâsınadır; yukâlu: خَلَصَ إِلَيْهِ إِذَا وَصَلَ
اَلْخَلُوصُ [el-ḣalûṡ] (ḣâ’nın fethi ve lâm’ın zammıyla) Bir nesnenin dibine çöken yaramazı, قِلْدَةٌ [ḵildet] ve قِشْدَةٌ [ḵişdet] ve كُدَادَةٌ [kudâdet] maʹnâsına.
اَلْخُلُوصُ [el-ḣulûṡ] (zammeteynle) Sâfî olmak; yukâlu: خَلَصَ الشَّيْءُ يَخْلُصُ خُلُوصًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا صَارَ خَالِصًا Ve ulaşmak maʹnâsına da gelir; yukâlu: خَلَصَ إِلَيْهِ الشَّيْءُ إِذَا وَصَلَ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı