اَلْأَبْقُ [el-ebḵ] (hemzenin fethi ve bâ’nın sükûnuyla ve fethateynle) ve
اَلْإِبَاقُ [el-ibâḵ] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Kul efendisinden havf ve endîşesi yâhûd aʹmâl-i şâkka derdi olmayarak hevâsına tebeʹiyyetle kaçmak maʹnâsınadır, ʹalâ-kavlin gizlenip baʹdehu bir semte kaçıp gitmek maʹnâsınadır; yukâlu: أَبِقَ الْعَبْدُ وَأَبَقَ أَبْقًا وَأَبَقًا وَإِبَاقًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ وَالثَّانِي وَالثَّالِثِ إِذَا ذَهَبَ بِلاَ خَوْفٍ وَلاَ كَدِّ عَمَلٍ أَوِ اسْتَخْفَى ثُمَّ ذَهَبَ Şârih der ki bâb-ı sâlis bilâ-şart vârid olmuştur. Ve
إِبَاقٌ [ibâḵ] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) İsm olur. İntehâ.
اَلْإِبَاقُ [el-ibâḵ] (hemzenin kesriyle) Kul kaçmak; yukâlu: أَبَقَ الْعَبْدُ يَأْبَقُ وَيَأْبُقُ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَالثَّانِي إِذَا هَرَبَ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı