اَلْإِسْآدُ [el-is΄âd] (إِبْعَادٌ [ibʹâd] vezninde) Pek sürʹatle gitmek, ʹalâ-kavlin katʹâ sabaha kadar nüzûl eylememek üzere bütün gece bir düzeye sürüp gitmek maʹnâsınadır. Ve ʹalâ-re΄yin deve kısmı bütün gece ve gündüz yürüyüp gitmeğe mahsustur; yukâlu: أَسْأَدَ إِسْآدًا إِذَا أَغَذَّ فِي السَّيْرِ أَوْ سَارَ لَيْلَتَهُ بِلاَ تَعْرِيسٍ أَوْ هُوَ سَيْرُ الْإِبِلِ اللَّيْلَ مَعَ النَّهَارِ Kâle fi’l-Esâs بَاتَ يُسْئِدُ السَّيْرَ لَيْلَتَهُ كُلَّهَا يُدِيمُهُ
اَلْإِسْآدُ [el-is΄âd] (hemzenin kesri ve sîn’in sükûnuyla) Sürʹatle seyr etmek. Ve
إِسْآدٌ [is΄âd] Ekseriyyâ gece ile seyr etmede istiʹmâl olunur. Ebû ʹAmr eyitti: إِسْآدٌ [is΄âd] deve ile geceyi gündüze katıp yürümektir. Ve Muberred eyitti: إِسْآدٌ [is΄âd] gece ile yüremektir, geceyi âhir etmeksizin ve تَأْوِيبٌ [te΄vîb] gündüzü seyr etmektir, geceye eriştirmeksizin.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı