اَلْأَزَفُ [el-ezef] (hemzenin ve zâ-yı muʹcemenin fethiyle) ve
اَلْأُزُوفُ [el-uzûf] (قُعُودٌ [ḵuʹûd] vezninde) Bir nesnenin vakti gelip çatmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَزِفَ التَّرَحُّلُ أَزَفًا وَأُزُوفًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا دَنَا Ve ʹacele eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: أَزِفَ الرَّجُلُ إِذَا عَجِلَ Ve yara onulmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَزِفَ الْجُرْحُ وَأَزَفَ وَأَزُفَ أَزَفًا وَأُزُوفًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ وَالثَّانِي وَالْخَامِسِ إِذَا انْدَمَلَ Ve azalmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَزِفَ الشَّيْءُ أَزَفًا وَأُزُوفًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا قَلَّ Ve
أَزَفٌ [ezef] Maʹâş darlığına ıtlâk olunur; dar nesnenin eczâsı birbirine karîb olmak tasavvuruna mebnîdir; yukâlu: فِي عَيْشِهِ أَزَفٌ أَيْ ضِيقٌ وَسُوءُ حَالٍ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı