اَلْأَطْخَمُ [el-aṯḣam] (أَحْمَرُ [aḩmer] vezninde) Şol koça denir ki başı siyâh ve sâ΄ir aʹzâsı kumral ola; yukâlu: كَبْشٌ أَطْخَمُ أَيْ رَأْسُهُ أَسْوَدُ وَسَائِرُهُ كَدِرٌ Ve yağız ata denir ki burnu ve dudakları semti ziyâdece siyâh ola. Ve insânın ve dâbbenin burunları önüne denir. Ve şol tâb u tarâveti çekilmiş ete denir ki levni bozulup pastırma gibi karamtık olmuş ola; yukâlu: لَحْمٌ أَطْخَمُ أَيْ جَافٌ يَضْرِبُ إِلَى سَوَادٍ
اَلْأَطْخَمُ [el-aṯḣam] (hemzenin ve ḣâ’nın fethi ile) Şol davardır ki zikr olunan sıfat üzere ola; yukâlu: كَبْشٌ أَطْخَمُ وَفَرَسٌ أَطْخَمُ Bu zikr olunan أَدْغَمُ [edġam]da lügattir ki أَدْغَمُ [edġam] dahi burnu üzere siyâh olana derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı