اَلْإِفْلَاقُ [el-iflâḵ] (hemzenin kesriyle) Bir emr-i ʹacîb peydâ eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: أَفْلَقَ الشَّاعِرُ إِذَا أَتَى بِالْعَجِيبِ Şârihin beyânına göre şuʹarâ kısmında bu vasf-ı gâlib olmuştur, mezâmîn-i ʹacîbe ve maʹânî-i nâdire vü garîbe ihtirâʹ eden şâʹir-i belîge مُفْلِقٌ [mufliḵ] ıtlâk olunur. Ve
إِفْلَاقٌ [iflâḵ] Âfet ve dâhiye ihdâs eylemek maʹnâsınadır, hemîşe إِعْلَاقٌ [iʹlâḵ] mâddesine mürâdifen istiʹmâl ederler; yukâlu: أَعْلَقَ وَأَفْلَقَ فُلَانٌ إِذَا جَاءَ بِعُلَقَ فُلَقَ Ke-mâ se-yuzkeru.
اَلْإِفْلَاقُ [el-iflâḵ] (hemzenin kesriyle) Emr-i ʹacîb getirmek. Ve
إِفْلَاقٌ [iflâḵ] Belâ ve âfet getirmeğe dahi derler; yukâlu: أَعْلَقْتُ وَأَفْلَقْتُ أَيْ “جِئْتُ بِعُلَقَ فُلَقَ” عَلَى مَا سَيَجِيءُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı