اَلْإِيمَاضُ [el-îmâḋ] (hemzenin kesriyle) وَمْضٌ [vemḋ] maʹnâsınadır; yukâlu: أَوْمَضَ الْبَرْقُ بِمَعْنَى وَمَضَ Ve uğurlayın bir kimseye bakmak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: أَوْمَضَتِ الْمَرْأَةُ إِذَا سَارَقَتِ النَّظَرَ Ve nihânîce işâret eylemek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: أَوْمَضَ فُلاَنٌ إِذَا أَشَارَ إِشَارَةً خَفِيَّةً
اَلْإِيمَاضُ [el-îmâḋ] (hemzenin kesri ve meddiyle) Kezâlik berk yaldıramak; yukâlu: أَوْمَضَ الْبَرْقُ إِيمَاضًا Ve bu zikr olunan berk lemeʹân-ı hafîfle yaldıradıktadır; kaçan yaldırayıp bulutun nevâhîsine tecâvüz etse ona حُفُورٌ [ḩufûr] derler ḩâ-i mühmele ile ve fâ΄ ile. Ve kaçan berk göğün ortasına uzanıp bulutu yarsa ve sağa ve sola eğilmese ona عَقِيقَةٌ [ʹaḵîḵat] derler ʹayn-ı mühmele ile ve ḵâf’lar ile. Ve
إِيمَاضٌ [îmâḋ] Uğurlayın bakmağa da derler; yukâlu: أَوْمَضَتِ الْمَرْأَةُ إِذَا سَارَقَتِ النَّظَرَ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı