اَلتَّصْوِيدُ [et-taṡvîd] (تَفْعِيلٌ [tefʹîl] vezninde) Ṡâd harfini yazmak maʹnâsınadır; yukâlu: صَوَّدَ الْكَاتِبُ تَصْوِيدًا إِذَا كَتَبَ الصَّادَ Mü΄ellifin Baṡâ΄ir’de beyânına göre ṡâd, sîn mahrecine mücâvir harf-i mahsûstur, müzekker ve mü΄ennes olur. Cemʹi أَصْوَادٌ [aṡvâd] ve صَادَاتٌ [ṡâdât] gelir ve doksan ʹadede dâl olur. Ve gâhca bir kelimeden muhtasar olur ki ona ṡâd-ı kâfiye ıtlâk olunur: ﴿ألمص﴾ ve ﴿كهيعص﴾ gibi Ve biri dahi ṡâd-ı zarûrettir ki bazı pepeyi kimse tâ΄ mevkiʹinde telaffuz eder. Ve biri dahi ṡâd-ı lügavîdir ki horoza denir. Kezâlik bakır tencereye denir. Ve deveye mahsûs bir ʹillet adıdır ve kîle fî kavlihi taʹâlâ: ﴿ص وَالْقُرْآنِ ذِي الذِّكْرِ﴾ الآية هُوَ الْحَرْفُ وَقِيلَ مَعْنَاهُ تَلَقَّهُ بِالْقَبُولِ مِنْ صَادَيْتُ كَذَا
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı