اَلتَّوَدُّؤُ [et-teveddu΄] (تَكَلُّفٌ [tekelluf] vezninde) تَسْوِيَةٌ [tesviyet] maʹnâsına olan وَدْءٌ [ved΄] lafzından tefaʹʹuldür, düz ve yeksân olmak maʹnâsınadır; ʹArablar تَوَدَّأَتْ عَلَيْهِ الأَرْضُ derler, إِسْتَوَتْ [istevet] maʹnâsına; yaʹnî “Zemîn, meyyiti derûnuna alıp üzerinde müstevlî olduğu gibi o kimse üzere de müstevlî oldu.” Baʹzılar bunu إِشْتَمَلَتْ ile tefsîr eylemekle “Zemîn onu kaplayıp ihâta eyledi” demek olur. Ve baʹzılar تَهَدَّمَتْ ve تَكَسَّرَتْ ile tefsîr eylemekle “Zemîn pârelenip o kimse üzere çöktü” demektir ki “hasf eyledi” demek olur, vücûh-ı ahîrenin merciʹi yine maʹnâ-yı evveldir.
اَلتَّوَدُّؤُ [et-teveddu΄] (fethateynle ve dâl’ın zammı ve teşdîdiyle) Helâk etmek; yukâlu: تَوَدَّأَ عَلَيْهِ أَيْ أَهْلَكَهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı