اَلْخِزْيُ [el-ḣizy] (ḣâ’nın kesriyle) ve
اَلْخَزَا [el-ḣazâ] (عَصَا [ʹaṡâ] vezninde) Bir kimse bir beliyye ve rüsvâylığa uğramakla beyne’n-nâs hor ve zelîl olmak maʹnâsınadır; yukâlu: خَزِيَ الرَّجُلُ خِزْيًا وَخَزًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا وَقَعَ فِي بَلِيَّةٍ وَشُهْرَةٍ فَذَلَّ بِذَلِكَ
اَلْخِزْيُ [el-ḣizy] (ḣâ’nın kesri ve zâ’nın sükûnuyla) Bir kimse hor ve zelîl olmak; yukâlu: خَزِيَ يَخْزَى خِزْيًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا ذَلَّ وَهَانَ İbnu’s-Sikkît eyitti: وَقَعَ فِي بَلِيَّةٍ وَأَخْزَاهُ اللهُ derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı