اَلرَّتِيمَةُ [er-retîmet] (سَفِينَةٌ [sefînet] vezninde) رَتْمَةٌ [retmet] maʹnâsınadır; yukâlu: هُوَ ذَكُورٌ لَا يَحْتَاجُ إِلَى عَقْدِ الرَّتْمَةِ وَالرَّتِيمَةِ وَهِيَ خَيْطٌ يُعْقَدُ فِي الْإِصْبَعِ لِلتَّذْكِيرِ [Ve] رَتِيمَةٌ [retîmet]in cemʹi رَتَائِمُ [retâ΄im]dir ve رِتَامٌ [ritâm]dır, جِبَالٌ [cibâl] vezninde. “Didim parmağına bend it unutma rişte-i cânı // O şûh-ı dil-sitânım dolamış parmağına anı” Ve
رَتِيمَةٌ [retîmet] Sefere ʹâzim olan aʹrâbînin bend eyledikleri ağaç çubuğuna denir.Câhiliyye’de bir kimse sefer eylemek murâd eyledikte tenhâca bir ağacın iki dâne dalını birbirine bend eder idi, seferden ʹavdet eyledikte eger o dalları hâli üzere bağlı bulursa hatunu bîgâneye teslîm-i dâmen eylememiş pâkîze olup ve eger küşâde bulursa hıyânet eylemiş iʹtikâd eder idi.
اَلرَّتِيمَةُ [er-retîmet] (râ’nın fethi ve tâ’nın kesri ve meddiyle) Şol ipliktir ki onu parmağa bağlarlar, bir hâceti unutmasın diye.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı