اَلشَّظُّ [eş-şażż] (حَظٌّ [ḩażż] vezninde) Bir iş bir adama güç gelip zahmet ve meşakkat vermek maʹnâsınadır; yukâlu: شَظَّهُ الْأَمْرُ شَظًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا شَقَّ عَلَيْهِ Ve nâsı dağıtmak ʹalâ-kavlin tard ve tebʹîd eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: شَظَّ الْقَوْمَ إِذَا فَرَّقَهُمْ أَوْ طَرَدَهُمْ Ve bir adamın zekeri شِظَاظٌ [şiżâż] gibi kıvâma gelmek maʹnâsınadır; yukâlu: شَظَّ الرَّجُلُ إِذَا أَنْعَظَ Ve çuval ve hurç makûlesine شِظَاظٌ [şiżâż] geçirmek maʹnâsınadır; yukâlu: شَظَّ الْوِعَاءَ إِذَا جَعَلَ فِيهِ الشِّظَاظَ Ve
شَظٌّ [şażż] Gündüz bakiyyesine denir; yukâlu: أَتَى فِي شَظِّ النَّهَارِ أَيْ بَقِيَّتِهِ
اَلشَّظُّ [eş-şażż] (şîn’in fethi ve żâ’nın teşdîdiyle) Çuvalın kulpuna zikr olunan ağacı bağlamak; yukâlu: شَظَظْتُ الْجُوَالِقَ إِذَا شَدَدْتَ عَلَيْهِ شِظَاظَهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı