اَلْقُرُوتُ [el-ḵurût] (قُعُودٌ [ḵuʹûd] vezninde) Seyelân eden kan birbiri üzere cemʹ olup kurumak, ʹalâ-kavlin darb eserinden bedende derinin altında göğerip kalmak maʹnâsınadır ki kan oturmak taʹbîr olunur; yukâlu: قَرَتَ الدَّمُ وَقَرِتَ قُرُوتًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ وَالرَّابِعِ إِذَا يَبِسَ بَعْضُهُ عَلَى بَعْضٍ أَوِ اخْضَرَّ تَحْتَ الْجِلْدِ مِنَ الضَّرْبِ
اَلْقُرُوتُ [el-ḵurût] (zammeteynle) Kan birbiri üzerine cemʹ olup kurumak; yukâlu: قَرَتَ الدَّمُ يَقْرِتُ قُرُوتًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا يَبِسَ بَعْضُهُ عَلَى بَعْضٍ Ve Ebû Zeyd eyitti: Kan yarada uyuşup kalmağa dahi derler; yukâlu: قَرَتَ الدَّمُ فِي الْجُرْحِ إِذَا مَاتَ فِيهِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı